Er zijn mensen die denken dat de redactie van OSM-Tips.nl de dagen vullen met alleen maar het spelen van dit magistraal spelletje. Nou, niet helemaal waar. Tuurlijk sinds de OSM 2023-2024 update spelen we weer al te traag, maar we houden ook van het kijken van voetbalwedstrijden én zeker het kijken van voetbaldocumentaires! De hagelnieuwe David Beckham documentaire met maar liefst vier afleveringen van Netflix ging er dan ook in als zoete koek! Beckham op Netflix is een gezellige maar openhartige kijk op een icoon – vraag gewoon niet naar ontrouw Er is overvloedige nostalgie, een cast van voetbalgrootheden en een meeslepend portret van de geboorte van een beroemdheidsmerk. Posh en Becks zijn bereid om over alles te praten, van ruzies met Fergie, grove liederen en natuurlijk dé rode kaart. OSM-Tips.nl presenteert de voetbaldocumentaire recensie Beckham op Netflix!
Voetbaldocumentaire recensie Beckham op Netflix waant je weer even in het einde van de jaren negentig!
Het voetbal zit vol met ‘sliding doors’-momenten. Wat als Gareth Southgate de strafschop op het EK ’96 niet had gemist? Wat als David Beckham niet was weggestuurd tegen Argentinië op het WK ’98 in Frankrijk? Nu stelt de nieuwe vierdelige documentaire van Netflix over Golden Balls een nieuwe vraag: zou Becks überhaupt de rode kaart hebben gekregen als Victoria hem niet de avond voor de wedstrijd had verteld dat hij vader zou worden?
“Dus je vertelt hem dat vlak voor de belangrijkste wedstrijd van zijn leven? Dacht je dat het hem zou helpen voor de wedstrijd?” vraagt regisseur Fisher Stevens. “Ik weet het niet echt…” antwoordt Victoria. Eerlijk gezegd kunnen we de schuld van 57 jaar van teleurstelling (in het mannenvoetbal, dat wil zeggen) niet echt toeschrijven aan nep-baby/culinaire genie Brooklyn Beckham. Maar deze bekentenis is een van de opmerkelijkste uitwisselingen in deze gezellige maar openhartige serie, die deels een liefdesbrief is aan een generatietalent in het voetbal en cultureel icoon, en deels een ontleding van de geboorte van het moderne beroemdheidsmerk.
Voetbaldocumentaire recensie Beckham op Netflix: ook leuk voor niet voetballiefhebbers
De meeste mensen zullen regisseur Stevens kennen als Hugo in Succession – de man die zei dat hij voor Kendall Roy zou blaffen. Maar hij heeft een indrukwekkende achtergrond als regisseur, waaronder de charmante, aangrijpende Bright Lights, waarin hij Carrie Fisher en Debbie Reynolds volgde in de laatste jaren van hun leven. Zijn benadering hier is misschien niet zo streng als die van Paxman, maar hij weet een indrukwekkende cast van geïnterviewden samen te stellen, van Beckham’s ouders tot Sir Alex Ferguson, Eric Cantona en Argentijnse rivaal Diego Simeone, en heeft een indrukwekkend talent om ze allemaal aan het praten te krijgen. (Een enigszins verontrustende stilistische touch biedt close-up shots van Beckham en zijn collega’s die beelden van hun oude wedstrijden bekijken, waarbij ze er allemaal zalig en post-coïtaal uitzien.
De eerste twee afleveringen vormen een boeiende mix van nostalgische jaren negentig en een onmiskenbaar briljant verhaal. Beckham, op jonge leeftijd uit de obscuriteit van de arbeidersklasse geplukt door de toenmalige manager van Manchester United, Alex Ferguson, verstevigt zijn status als ‘gouden jongen’ met een verbazingwekkend doelpunt vanaf de helft van het veld tegen Wimbledon in 1996. Al snel sluit hij lucratieve sponsordeals en wordt hij deel van een van de beroemdste celebkoppels aller tijden met Posh Spice (“ze waren als Charles en Diana,” zegt Gary Neville).
Degenen die tijdens Beckhams opkomst tot roem bij hem in de buurt waren, lijken een cruciale rol te hebben gespeeld in het feit dat hij relatief normaal bleef, met zowel kameraadschap als totale verbijstering over sommige van zijn excessen. Voormalig teamgenoot Roy Keane begreep niet waarom Beckham zoveel geld uitgaf aan een “fancy pen” – “wie koopt er in godsnaam een pen?” Neville maakte zich niet druk om naar de superclub de Hacienda in Manchester te gaan: “Ik houd niet van nachtclubs. Niet mijn ding. De muziek, het lawaai.” En Kath Phipps, receptiemedewerker bij United gedurende vijf decennia, negeerde al het ondergoed dat Beckham werd toegestuurd: “Ik legde het opzij en antwoordde niet.” Hij werd zo beroemd dat een paparazzi-fotograaf uit Manchester toegeeft dat hij zoveel telefoontjes kreeg toen Beckham zijn hoofd kaal schoor dat hij “eerlijk gezegd dacht dat er iemand in mijn familie was overleden”.
Het is duidelijk dat de hoogtepunten hoog waren en de dieptepunten diep. Hoewel Simeone ondeugend toegeeft dat hij niet vond dat de beruchte rode kaart verdiend was, is dat incident duidelijk een bepalend moment in het leven van Beckham geweest. Zouden we tegenwoordig toestaan dat een jonge ster zo’n genadeloze nationale zondebok wordt? Je zou graag willen geloven dat we nu als natie veel meer rekening houden met geestelijke gezondheid. En hoewel Beckham trofeeën won en miljoenen verdiende, raakte hij ook in ongenade bij verschillende managers die vonden dat hij niet genoeg gefocust was op voetbal. Naarmate zijn carrière vorderde, leek de protegé van Ferguson, met zijn glamoureuze vrouw en smaak voor de mooie dingen in het leven, de antithese te worden van de stabiele, jonge mannen die de Schotse manager in zijn team wilde hebben.
Er is iets meeslepends aan het zien van het beroemdste celebrity-koppel van de afgelopen 25 jaar in zo’n intieme nabijheid. We ontdekken dat Beckham het leuk vindt om ’s ochtends kaarslonten bij te knippen. We horen dat hij vroeger urenlang reed om Victoria te zien, zelfs voor “zeven minuten”, op het hoogtepunt van haar Spice Girls roem. Het lijkt erop dat het paar vanaf het begin helemaal door elkaar geobsedeerd was en ze komen vandaag nog steeds als heel tevreden over. Maar ze laten ons slechts tot op zekere hoogte toe. Hoewel ze graag grappen maken over een fan-gezang over hoe “Posh Spice het in haar achterste krijgt”, blijven ze vaag wanneer ze praten over verhalen over vermeende buitenechtelijke affaires van Beckham. “Het was de moeilijkste periode voor ons,” zegt Victoria. “Uiteindelijk is het ons privéleven,” voegt David later toe, lijkt er een streep onder te trekken.
De latere afleveringen, waarin Beckham’s overstap naar Real Madrid, twijfelachtige ondertekening bij LA Galaxy en oprichting van het roze dragende thuis van verouderende sportlegendes Inter Miami worden gedocumenteerd, vangen de bitterzoete jaren van een sportman die zijn carrière afbouwt terwijl hij nog steeds duidelijk van het spel houdt. Ze zijn misschien minder meeslepend, zonder de wrange, aardse humor van mensen als Keane en Neville, maar ze laten een man zien die een symbool werd en probeert uit te vinden wat hij met de rest van zijn leven moet doen. Zowel de Beckhams beschrijven het maken van de documentaire als “therapie”, maar het zal waarschijnlijk even cathartisch zijn voor een generatie fans die nog steeds met nostalgie naar die doelpunten vanaf de middenlijn staren.